Laatste update op 21 juli 2020
Gepubliceerd LinkeIn op 21 december 2017
Een artikel van Anuscka Berghoef, verschenen in het decembernummer van de Folk Harp Folks!
Een middag achter de coulissen met Angeline Schoor
In de serre van de sfeervolle Villa Schoutenhoeck krijgen we een kijkje in de keuken van Da Capo Coaching.
Da Capo Coaching: terug naar het begin. Die ene zin uit de uitnodiging maakte nieuwsgierig: ‘De harp kan een hulpmiddel zijn om de vertaling te maken van voelen naar denken, een brug te slaan tussen het intuïtieve weten en het bewust handelen.’ Tot nu toe bewerkstelligt de harp bij redacteur Anuscka Berghoef over het algemeen een tegenovergestelde richting: van denken naar voelen. Nieuwsgierig geworden meldde zij zich aan voor de workshop van Angeline Schoor voor een kijkje achter de coulissen.
Angeline Schoor – een ‘vrije geest’, zoals ze zichzelf presenteert – is geboren en opgegroeid in Haarlem, en woont met twee ratten, twee harpen en haar partner uit Schotland op een van de Zuid-Hollandse eilanden. In het dagelijks leven is zij adviseur en coach binnen de gemeente Rotterdam en heeft zij een coachpraktijk aan huis. Daarnaast is zij zangeres/harpiste/componiste en treedt zij zo nu en dan op, waarbij zij zichzelf begeleidt op haar Keltische harp. In de tijd die overblijft, reist zij zo veel mogelijk.
Ze speelt nog niet eens zo heel erg lang harp: ‘slechts’ zes jaar. Muziek speelt echter al veel langer een rol in haar leven. ‘In mijn coaching speelt de harp een rol, omdat muziek zo dicht bij mij ligt. Naast meer gangbare methodieken zet ik mijn harp en stem in op momenten dat dit past, altijd op maat en in afstemming met de coachee’, vertelt Angeline.
‘Muziek is voor mij de manier om dingen te verwerken en een plek te geven. Ik heb veel geschreven over thema’s als pijn, liefde, kinderen. Vaak is er dus een stukje herkenning bij een coachee: hee, dat heb jij ook meegemaakt! Als coach stel je jezelf ook kwetsbaar op: je laat veel van jezelf zien. Dat maakt coachen soms wel eng’.
Vanuit alle stukjes van haarzelf (de manager, de muzikant, de componist) heeft ze altijd al willen geven. ‘En naarmate ik ouder word, wil ik al die ‘ikken’ met elkaar integreren. Door muziek in te zetten bij coaching, kan dat. Muziek is een natuurlijke manier om contact te maken. Om via klanken bepaalde emoties naar woorden te vertalen’.
Angeline is jarenlang manager geweest. In die rol moest zij vaak rationele beslissingen nemen. ‘Als manager werk ik op basis van afwegingen naar de meest harmonieuze oplossing’, schrijft ze op haar site. Keuzes die ze vanuit haar creatieve kant maakt, komen echter voort uit emoties vanuit haar kern: ‘Vanuit mijn creativiteit zoek ik eerst mijn eigen melodie en bouw daar de meest passende harmonie omheen. Zo ontstaat er een daadkracht die van binnenuit komt’.
Deze beide manieren van keuzes maken combineert Angeline in haar werk als coach. ‘Door vanuit emotie te rade te gaan bij jezelf en bij je keuzes te starten vanuit je eigen kern schep je je eigen harmonie’, lees ik op haar site. Tijdens de workshop waarbij we bij haar achter de schermen kunnen kijken laat ze ons kennismaken met vier methodieken die ze hierbij als coach-met-harp toepast.
Spiegel
Zo zet ze muziek simpelweg als ontspanning in. Eventueel samen met een visualisatie, waarbij de muziek de tekst ondersteunt, maar soms ook leidend is. ‘Gewoon naar muziek luisteren is prettig, je hoeft het verhaal niet altijd te volgen. Aan het begin van een sessie improviseer ik vaak, zodat de ander kan wennen aan mijn stem en aan de stem van mijn harp. En niet iedereen wordt meteen naar mijn harp gesleurd hoor. Eerst tasten we af of de muziek iets doet, of het (als spiegel) iets duidelijk kan maken. Bij iedereen werkt dat anders’.
Een tweede methodiek is het inzetten van muziek als spiegel. Angeline legt uit: ‘Er kwam eens iemand met veel werk, te veel taken, en te weinig tijd. Ze klaagde hierover, maar kreeg nergens gehoor. Niet bij de leiding, niet bij het team. Ze was heel boos en verdrietig, heel eenzaam. Ze vertelde dit echter alsof ze een boodschappenlijst voorlas’.
Angeline ‘vertaalt’ intussen op de harp hoe deze vrouw haar lijstje van klachten opsomde door middel van wat saaie, staccato loopjes. Vervolgens laat ze horen hoe de emotie achter het verhaal zou kunnen klinken: ze speelt vurig, met passie. ‘Zo kan ik, met behulp van muziek, het verschil duidelijk maken tussen de manier waarop een verhaal wordt verteld en de inhoud van het verhaal. De vrouw in kwestie snapte nu, als ze haar verhaal zó zou vertellen, het bij anderen wel binnen zou komen…’ Bij de deelnemers van de workshop, en ook bij mij, komt het in ieder geval ook binnen. Ik snap die ene zin in haar uitnodiging nu; zo werkt dat dus – eerst iets voelen zonder het echt goed onder woorden te kunnen brengen, en het vervolgens door de muziek wél verstandelijk kunnen beredeneren.
Als derde methodiek komt deze middag muziek als anker aan bod, zoals ook bij NLP (Neuro Linguïstisch Programmeren) gebeurt. Angeline voorziet hierbij een emotie van een klankbeeld. De bedoeling hiervan is dat het daarmee ook andersom toegepast kan worden.: door het horen van het klankbeeld.
Een vrijwilliger uit onze coulissen-groep doet mee aan deze oefening, waarbij een negatieve en een positieve zin geformuleerd worden, en bij beide worden passende akkoorden gezocht. ‘Op deze manier kan een probleem worden teruggebracht door de emotie erbij te vinden’, legt Angeline uit. Het is in dit geval letterlijk een kwestie van het vinden van de juiste toon.
Dan komt deze middag ten slotte nog muziek als geleider aan de orde, waarbij associaties een rol spelen. ‘Jij noemt een bepaald woord, daar zoek ik een bepaald muziekstuk bij. Mensen vinden het vaak moeilijk dingen te verwoorden, ik probeer dan iets te spelen waar ik een associatie mee heb. Door muziek geraakt worden, dan bij je gevoel kunnen en er vervolgens wel over kunnen praten. Dáár gaat het om’.
