Muziek en taal, met een flinke scheut intuïtief leiderschap

Intuïtief leiderschap is fijn. Daar zit een natuurlijke balans tussen voelen en denken in en je stimuleert jezelf en anderen ermee om te werken vanuit je passie. Dat geeft energie. Wanneer je kunt werken vanuit je passie, kom je in een flow. Tijdsdruk en vermoeidheid lijken niet meer te bestaan, het voelt alsof je batterij voortdurend vol is. Het is dus handig om werk te hebben dat past met dat waar jij zielsveel van houdt. Als dat je lukt, voelt je werkdag niet meer als werken, maar als spelen en ga je aan het eind van de dag fluitend naar huis.

Over de kracht van werken vanuit je passie

In mijn geval heeft het even geduurd voordat ik dat helemaal voor elkaar kreeg. Mijn probleem is namelijk dat ik meer dan één passie heb. Ik voel me heerlijk als ik met intuïtief leiderschap bezig kan zijn, daar kan ik helemaal in opgaan. Maar ik ben ook dol op muziek. Zo erg zelfs dat ik mij een leven zonder muziek nauwelijks kan voorstellen. Dan heb ik ook nog een diepe liefde voor taal. Niets leuker dan spelen met woorden, zinnen en metaforen om gedachten, gevoelens, gebeurtenissen en overpeinzingen vast te houden om later te herbeleven en toegankelijk te maken voor anderen.

Tot een jaar of vijf geleden leefde ik die passies netjes gescheiden uit. Ik had een leidinggevende functie en was in mijn vrije tijd muzikant en componist. In in de tijd die overbleef en als ik op reis was, schreef ik een plankje boeken vol. Allemaal erg bevredigend. Maar hoe leuk zou het niet zijn om werk te hebben waarin ik alledrie mijn passies kwijt kon?

Het was deze wens die leidde tot de geboorte van mijn praktijk als coach en trainer. Voor mij is dit dé manier om mijn alledrie mijn passies in te brengen. Meestal in combinatie met elkaar en dat maakt het nog leuker.

Passies verbinden

Er zijn wel eens van die momenten waarin alledrie mijn passies tegelijk mogen meedoen. Dat is voor mij het toppunt van geluk. Ik ga jullie meenemen in een project waarin dat het geval is. Het begint zo…

Mijn hooggewaardeerde harpdocente die in de loop der jaren een lieve vriendin is geworden, nadert haar 40-jarig  jubileum als docente. Het is haar innige wens om een voorstelling te organiseren met al haar leerlingen en oud-leerlingen en daarmee een harporkest te vormen. Om het voor het publiek nog boeiender te maken, wil ze een vertelling als kader voor het concert gebruiken en daar passende muziekstukken bij zoeken. Ze heeft dit concept al eerder met succes toegepast. Nu nog een goed verhaal zoeken.

Hier kan ik uitkomst bieden: De kersenboom, een van de verhalen uit mijn Sprookjes voor kleine en grote kinderen, gaat over het ontstaan van mijn kersenhouten harp. Beter kan niet. Mijn docente en ik geven elkaar een high five en gaan zinderend van enthousiasme aan de slag.

Het verhaal wordt nageplozen op thema’s waar muziekstukken bij gezocht worden. De tekst wordt in voorleesbare stukken geknipt, met ruimte voor de muziek. Er komt een achtergrondpresentatie en er worden series repetities gepland. Werk aan de winkel, voor al mijn passies.

Een muzikaal sprookje

De kersenboom is een harpconcert, dus muziek staat centraal. Mijn muziek-ik is blij. Ik ga zelf een solo spelen en denk mee in muziekstukken die bij het verhaal passen. Omdat het verhaal over mijn eigen harp gaat, spreekt het vanzelf dat die mee het podium op gaat. Samen uit, samen thuis.

Het verhaal De kersenboom is mijn geesteskind is en daar wordt mijn taal-ik gelukkig van. Het verhaal vertolkt mijn grote liefde voor mijn harp. Een schitterend instrument dat mij in staat stelt mijn diepste zielenroerselen woordeloos om te zetten in een taal die door iedereen begrepen en gevoeld kan worden.

Juist dit verhaal leent zich geweldig goed om als kapstok te dienen voor het harpconcert. Want het gaat tenslotte over een harp en het verhaal zit vol met thema’s die uitnodigen om er een passend muziekstuk bij te zoeken. Ideaal dus als rode draad van een concert met dertig harpen. In de voorstelling krijg ik de rol van voorlezer en daarmee kan ik de vertolking heel dicht bij mezelf houden.

Intuïtief leiderschap: cruciaal in muziek

Zover gekomen zijn mijn muziek- en taal-ik al stevig op elkaar gebonden. Nu de derde nog: leiderschap.

In het besturen en beheren van dit project kun je eigenlijk niet zonder. Want ga er maar eens aan staan: dertig harpleerlingen, variërend van piepjong en onervaren tot vijfenzestig plus en een leven lang spelend. Dit uiterst diverse gezelschap samensmeden tot één klinkend orkest, dat vraagt echt wel wat van je leiderschapskwaliteiten.

Je bent er niet met een paar een bak vol kennis en didactische vaardigheden. Nee, deze klus vraagt daarnaast om het vermogen om te spelen met elementen als aandacht, maatwerk, focus op wat iemand kan,  een gezamenlijk doel, steunen in plaats van sturen, fouten zien als opstap om te groeien, mensen laten schitteren waar ze goed in zijn, niet alles zelf doen en delegeren zonder over de schutting te gooien.

Intuïtief leiderschap met hoofd én hart

Ik zie het mijn harpdocente allemaal doen. Bij haar zitten voelen en denken van nature stevig aan elkaar gekoppeld. Dat maakt haar leiderschap op een natuurlijke manier  intuïtief. Ik sla haar met plezier gade en sta haar bij waar dat nodig is. Omdat bij mij hoofd en hart ook zo fijn samengaan, hebben wij in onze afstemming aan een half woord en een enkele blik genoeg.

Ik voel me heerlijk in mijn rol bij deze voorstelling. Ik mag schitteren in wat mij goed afgaat: met liefde mijn verhaal voordragen en vrijuit improviseren op mijn geliefde kersenhouten harp.

Het eindresultaat is een zinderende voorstelling in een serene sfeer. Alles loopt soepel, een podium vol harpisten die naar elkaar kijken en luisteren, elkaar aanvullen en versterken, ieder vanuit de eigen kwaliteit en vaardigheid. Het verhaal loopt er dromerig doorheen.

Mijn docente staat voor de groep om telkens op het juiste moment datgene te doen wat nodig is voor de perfecte harmonie. Het publiek hangt muisstil aan snaren en lippen. Na afloop komen mensen uit het publiek ons vertellen dat ze ademloos meegereisd hebben en aan het eind ontroerd waren.

Mijn docente is, terecht, trots op haar leerlingen en ik ben trots op haar. Met ons tweeën als scheppers en met de groep als geheel is gestalte gegeven aan de kracht van intuïtief leiderschap en het werken vanuit passie. Daarmee hebben we mensen geboeid, gegrepen en ontroerd. Muziek, taal en leiderschap, een gouden combinatie.