Laatste update op 21 juli 2020
Gepubliceerd LinkedIn 4 juni 2019
Als ik op reis ben, gaat mijn harp meestal mee. Niet de grote harp, dat is te veel gesjouw. Maar mijn reisharpje is handzaam en niet zwaar en kan gemakkelijk overal mee naartoe. Ik hou ervan te spelen op mooie plekken. Op een klif, aan het strand, aan de rand van een bos, bovenop een heuvel in de heidevelden. Als er wind is, geeft dat een extra attractie: de wind brengt de snaren tot trilling en dat veroorzaakt sferische windmuziek. Meespelen met deze windmuziek is voor mij het toppunt van inspiratie.
Harpklanken dragen ver op de wind en dat trekt de aandacht. Het gebeurt dan ook wel eens dat wandelaars op het geluid afkomen en dan heb ik ineens publiek. Maar niet alleen mensen worden aangetrokken door de klanken van mijn harp. Regelmatig komen dieren naar mij luisteren als ik aan het spelen ben. Soms zijn het schapen, koeien of geiten die in het aangrenzende weiland grazen, soms lokale bewoners als vogels en egels. Zonder uitzondering komen ze langzaam dichterbij. Op een of enkele meters afstand blijven ze dan stil staan of liggen luisteren, de blik op mij gericht. Altijd weer een bijzondere ervaring.
Mijn eigen huisdieren (het gezin telt drie ratten) zijn ook gevoelig voor de harp. Bij mijn dagelijkse studie-uurtje zitten ze steevast op mijn schouders. En hoe rusteloos ze soms ook zijn, bij de eerste klanken komen ze tot rust. Ze hebben favoriete toonsoorten waarbij ze uiterst tevreden met hun tanden knarsen en zich tegen me aanvleien. Andere toonsoorten vinden ze minder fijn. Dan worden ze ongedurig en zwerven van mijn ene naar mijn andere schouder. Een van hen, van nature erg rusteloos, komt onmiddellijk tot rust bij een bepaald muziekstuk. Als ik dat speel, laat hij zich als een vloerkleed op mijn schouder neer en komt niet meer van zijn plaats. Duidelijk zijn favoriete nummer.
Deze muzikale ontmoetingen met dieren gebeuren spontaan en zonder vooropgezet doel. Maar het maakt mij nieuwsgierig naar het effect van muziek op dieren als ik er doelbewust mee aan de slag zou gaan. Op mijn recente reis door Schotland krijg ik de kans een experiment te doen met een groepje paarden. In plaats van ergens te gaan zitten spelen en zien of een dier komt luisteren, bezoek ik met mijn harp drie afzonderlijke paarden om voor ze te spelen. Daarbij ga ik te werk zoals ik dat met cliënten in mijn praktijk doe: improviseren, tijdens het spelen letten op ademhaling, spierspanning, gezichtsuitdrukking en andere non-verbale communicatie en daar vervolgens mijn spel op aanpassen. Met als doel ontspanning te bevorderen en woordeloos contact te leggen.
Het resultaat is verbluffend. Al bij de eerste klanken laten ze door hun lichaamstaal zien dat ik word opgemerkt, maar ze houden fysiek afstand. Op het moment dat ik van toonsoort verander, gaan de oren naar voren, komen ze dichterbij en bekijken mij vanuit verschillende hoeken. Bij het spelen in een dorische toonladder (een toonladder die op mensen een kalmerend en aardend effect heeft) maken ze oogcontact en fysiek contact en blijven ze ontspannen staan luisteren. Kalm ademen ze in mijn oor of tegen mijn schouder en nibbelen voorzichtig aan mijn spelende vingers. Op het moment dat ik stop met spelen, kijken ze me nog even aan en wenden zich vervolgens af om verder te grazen. Alle drie de paarden vertonen onafhankelijk van elkaar ditzelfde gedragspatroon.
Voor mij is dit experiment een bijzondere belevenis. Het feit alleen al dat een dier dat vijf maal zo groot en minstens tien maal zo sterk is als ik mak als een lam naar je staat te luisteren, ontspannen ademend en zo dicht tegen je aan dat je de ademhaling en de lichaamswarmte kunt voelen, vind ik een ervaring van wereldformaat. Ook de overeenkomsten in gedrag zijn intrigerend. Maar het meeste raakt mij dat het leggen van woordeloos contact met deze paarden door middel van muziek helemaal niet zo veel anders is dan mijn dagelijkse werk met mijn cliënten. Net als bij mensen gaat het hier om aandachtig observeren, volgen en afstemmen. En vervolgens reageren vanuit je hart. Het lijkt erop dat muziek daarvoor een soortoverstijgend hulpmiddel is, een universele kracht bij het leggen van contact.
Meer weten over coachen met muziek? Kijk op mijn website www.dacapocoaching.nl of neem contact met mij op (angeline@dacapocoaching.nl – 06-51659062).
